حسادت پدرانه !

در زمان هاي قديم به دنيا آمدن فرزند درسال اول يا دوم ازدواج، امري طبيعي بود واگر کسي دراين مدت بچه دار نمي شد به او انگ "اجاق کوري "ميزدند. ولي امروزه اين مساله بر عکس شده واکثر زوج هاي جوان حاضر نيستند بلافاصله بعد از ازدواج بچه دار شوند. آن ها معتقدند که نياز دارند بيشتر همديگر را بشناسند وآمادگي لازم را،چه از لحاظ روحي واز چه از نظر مالي براي بچه دار شدن پيدا کنند وهمين امر باعث مي شود که با به دنيا آمدن فرزند بعداز 4-5سال از نظر عاطفي به شدت لطمه بخورند زيرا ناگهان از محيط امن وآرام دو نفره خود وارد جرياني از بي خوابي، بي نظمي، در خانه ماندن و...مي شوند ودر اين حالت، پديده حسادت به ويژه حسد ورزي پدر به فرزند پيش مي آيد وگاهي شدت اين قضيه آن قدر زياد است که از همسر خود مي پرسند :"مرا بيشتر دوست داري يا فرزندمان را ؟"
در اين مرحله مادر نقش مهمي را دارد. اول از همه رسيدگي به نوزاد ناتواني که به مادر احتياج دارد ودوم پدري که نقش پدري که 4-5سال نقش اول زندگي مرد را بازي کرده واکنون با آمدن نوزاد ناچار است پدر مهرباني باشد که خودش بيشتر به همسرش نياز دارد. البته وجود حس پدري وعلاقه به نوزاد شيرين ودوست داشتني، تا حد زيادي به مرد کمک مي کند تااز اين حال درآيد. اما هرهمسر بايد بداند که مرد زندگي اش در اولويت است وبا محبت ومهرباني به او کمک مي کند تا با مسئوليت تازه وشرايط تغيير يافته کنار بيايد وصد البته بهتر است که اين اقدامات، پيش از تولد شروع شود تا با آمدن فرزندپدر تا حدي آمادگي لازم را داشته باشد. برخي از رفتارهاي غير قابل پيش بيني پدران پس از تولد اولين فرزند، پرخاشگري دير آمدن به خانه کار کردن بيش از حد، رفت وآمد با دوستان و...است.
بروز اين حسادت پدرانه تا حدي غير قابل اجتناب است ولي در صورتي که بيش از يک سال طول بکشد، خطرناک مي شود ممکن است تيشه به ريشه زندگي خانوادگي بزند يا سردي بيش از حد در روابط را به وجود بياورد.بهترين کار، حرف زدن دراين مورد است. مادر فداکار مادري نيست که بخواهد تمام کارهاي فرزندش را به تنهايي انجام دهد. مشارکت پدر و مهم تر از آن اعتماد به پدردر انجام کارهاي نوزاد، هم باعث مي شود که ارتباط پدر وفرزند قوي شود وهم مادر فرصتي براي خود وهمسرش بيابد.
با بزرگ شدن کودک، شيرين زباني هاي او،منظم شدن ساعت خواب وخوراک و...اوضاع بهتر مي شود وپدر و مادر -در صورتي که برنامه ريزي خوبي داشته باشند -مي توانند زمان بيشتري را به هم اختصاص دهند. همان گونه که در دنياي کنوني بچه دار شدن نياز به برنامه ريزي دارد،پيش بيني واقدامات پيشگيرانه عاطفي نيز مستلزم يک برنامه ريزي خوب است. /س